'Wat is er toch aan katten, dat zij in staat zijn om bij mensen dat eigenaardige gevoel van bekoring en verlangen op te roepen? Is het erfelijk? Hoe lang bestaat het al? In mijn somberste momenten denk ik wel eens aan al het spinnen dat er, miljoenen jaren lang, door katten is gedaan terwijl er nog geen mensen waren om ernaar te luisteren. De natuur is vol verspilling.
Zo ook dat gevoel van verlangen. Waarnaar eigenlijk?
Ik denk naar de grote uiteindelijke communicatie. Het wegvallen van alle obstakels die ons – katten en mensen – op het ogenblik nog scheiden. Een gevoel van: éénmaal komt het ogenblik dat we het elkaar allemaal zullen kunnen vertellen, zonder inspanning, zonder kans op misverstand. Later, later.
(...)
Het enige wat je kan doen, met dieren zowel als met mensen (...), is naar ze kijken terwijl ze nog leven, naar ze kijken en ze tegen je aandrukken; niet later, maar nu, nu.'
Rudy Kousbroek, De aaibaarheidsfactor, 8e dr., Amsterdam, 1979, p. 5-8.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten